Incasso in Qatar

Het incassoproces in Qatar begint wanneer een factuur verschuldigd is en pogingen worden ondernomen om de schuld te innen in de fase van de minnelijke incasso. Indien dit niet volstaat, kan het nodig zijn om gerechtelijke stappen te ondernemen en de zaak aldus voor de rechter te brengen:

De buitengerechtelijke incassofase in Qatar.

Deze fase begint wanneer een vordering opeisbaar wordt. Dat wil zeggen, de betalingsdatum is verstreken. Om te beginnen sturen bedrijven meestal zelf betalingsherinneringen. Maar zoals u waarschijnlijk al heeft ervaren, is het heel moeilijk om een debiteur in het buitenland tot betaling te bewegen. U beschikt eenvoudigweg niet over doeltreffende instrumenten wanneer u vanuit het buitenland aanmaningen tot betaling doet. Een debiteur weet dat de zaak nog lang niet is geëscaleerd tot een gerechtelijke procedure.

Om de schuld effectief te innen, heeft een bedrijf dus de hulp nodig van een incassopartner die zich op dezelfde plaats bevindt als zijn debiteur, namelijk in Qatar.

Het maakt alle verschil van de wereld wanneer een lokale incassospecialist in Qatar druk begint uit te oefenen op de debiteur.

Door contact op te nemen met de debiteur per brief, e-mail, telefoon enz., wordt de debiteur ervan bewust gemaakt dat de vordering nu wordt behandeld door een advocatenkantoor in hetzelfde land waar hij zich bevindt. Dit maakt een aanzienlijk verschil voor de “bereidheid” van de Qatarese debiteur om te betalen, omdat hij nu weet dat een gerechtelijke procedure in werkelijkheid snel kan worden afgedwongen. Bovendien is het plaatselijke advocatenkantoor deskundig op het gebied van de bedrijfscultuur, de regels enz. die in Qatar bestaan.

De meeste vorderingen worden in dit stadium geïnd, maar als een debiteur in gebreke blijft, moet worden besloten of de crediteur de zaak wil doorzetten naar gerechtelijke incasso in Qatar.

Het rechtsstelsel van Qatar.

De staat Qatar is een erfelijk emiraat dat wordt bestuurd door de familie Al Thani. De islam is de officiële godsdienst van het land en de shari’a (islamitisch recht) heeft een zeer sterke invloed op de wetgeving in Qatar.

Overeenkomstig de bepalingen van de grondwet zijn er drie autoriteiten in de staat Qatar

– de uitvoerende macht
– de wetgevende macht
– de rechterlijke macht.

A: De uitvoerende macht: de emir, de raad van ministers en de eerste minister.

De uitvoerende macht berust bij de emir. De grondwet bepaalt dat de emir het staatshoofd is, opperbevelhebber van de strijdkrachten en vertegenwoordiger van de staat, zowel intern als extern en in alle internationale betrekkingen. De emir wordt bijgestaan door de raad van ministers, zoals in de grondwet is bepaald. De ministerraad is de hoogste uitvoerende macht in het land en staat onder leiding van een door de emir benoemde eerste minister. De Raad van Ministers omvat ook benoemde ministers.

B. de wetgevende macht: (de Shura-Raad)

Overeenkomstig de grondwet berust de wetgevende macht bij de adviesraad (Shura-raad).

De adviesraad (Shura-raad) keurt ook het algemene beleid en de begroting van de regering goed en oefent controle uit op de uitvoerende macht, zoals in de grondwet is bepaald. De Raad formuleert zijn standpunten in de vorm van aanbevelingen waarmee de machthebbers van de staat Qatar en het kabinet rekening houden bij de uitvoering en uitvoering van hun taken.

Elk wetsontwerp dat door de Shoura-Raad wordt aangenomen, wordt uiteindelijk ter goedkeuring aan de Emir voorgelegd. De Emir heeft het recht de bekrachtiging van een wetsontwerp te weigeren en het terug te zenden naar de Raad. Indien de Shoura-Raad het verworpen wetsontwerp met een tweederde meerderheid opnieuw goedkeurt, keurt de Emir het wetsontwerp goed en publiceert het. Niettegenstaande het bovenstaande kan de Emir de tenuitvoerlegging van een dergelijke wet voor onbepaalde tijd uitstellen indien hij van oordeel is dat dit in het belang van de Staat is.

C. De rechterlijke macht:

De rechterlijke structuur in Qatar is verdeeld in drie niveaus:

1. rechtbanken van eerste aanleg, (die zijn onderverdeeld in strafrechtbank, civiele rechtbank, administratieve rechtbank en familierechtbank);

2. de hoven van beroep: Appellationsdomstolar har till uppgift att besluta om överklaganden av domar från första instans. (Ook onderverdeeld in strafrechtbank, civiele rechtbank, administratieve rechtbank en familierechtbank);

3. het Hof van Cassatie (dit is het hoogste gerechtshof, maar het behandelt alleen vragen over de onjuiste toepassing van de wet en niet de zaak ten gronde).

Een vordering voor de rechter brengen in Qatar.

Welke rechtbank?

Qatar heeft momenteel geen gespecialiseerde rechtbanken voor handelszaken en bijgevolg worden alle handelsgeschillen beslecht door de burgerlijke rechtbanken.

De burgerlijke rechtbank bestaat uit een gedeeltelijke rechtbank en een volledige rechtbank. De gedeeltelijke rechtbanken behandelen vorderingen waarvan de waarde niet meer dan QR 500.000 bedraagt, en de voltallige rechtbanken behandelen vorderingen waarvan de waarde meer dan QR 500.000 bedraagt.

Het proces in de rechtbank:

Civiele geschillen zijn gebaseerd op schriftelijke pleidooien. De procedure wordt gevoerd in het Arabisch. Voor niet-Arabisch sprekende partijen zijn vertalers beschikbaar. Gerechtelijke documenten die in een andere taal dan het Arabisch zijn opgesteld, waaronder bewijsstukken, moeten door een beëdigd vertaler in het Arabisch worden vertaald.

Rechters zijn onafhankelijk en kunnen niet uit hun ambt worden ontzet, tenzij de wet daarin voorziet. De onafhankelijkheid van de rechterlijke macht is onschendbaar en wordt door de wet beschermd tegen inmenging door andere autoriteiten.

Rechtbanken eisen dat getuigen onafhankelijk zijn, wat betekent dat werknemers, directeuren, agenten, enz. van de partijen niet als getuigen worden behandeld en dat hun verklaringen weinig of geen bewijskracht hebben.

Tegen vonnissen van lagere rechtbanken kan hoger beroep worden ingesteld bij de hoven van beroep en vervolgens, in sommige gevallen, bij het hof van cassatie.

Vonnissen van hogere rechtbanken zijn niet noodzakelijk bindend voor lagere rechtbanken (hoewel vonnissen van hogere rechtbanken over het algemeen worden gerespecteerd). Dit betekent dat elke zaak gewoonlijk wordt beslist op basis van de eigen merites en specifieke feiten, en dat de rechter zijn of haar eigen oordeel kan vellen zonder noodzakelijkerwijs eerdere vonnissen van hogere rechtbanken over soortgelijke kwesties te volgen.

De grondwet bepaalt dat de rechterlijke macht onafhankelijk moet zijn. De rechtbanken moeten hun vonnissen uitspreken in overeenstemming met de wet. Rechters zijn onafhankelijk en mogen bij de uitoefening van hun rechterlijke taken volgens de wet geen enkele bevoegdheid hebben en er mag geen enkele inmenging zijn in de gerechtelijke procedures en de rechtsbedeling.

Het burgerlijk wetboek van Qatar voorziet in verschillende verjaringstermijnen voor geschillen. In het algemeen verjaren contractuele vorderingen 15 jaar na de datum waarop het recht is ontstaan, tenzij een uitzondering in de wet anders bepaalt. Vorderingen met betrekking tot cheques verjaren bijvoorbeeld na drie jaar, vorderingen van handelaars na tien jaar en vorderingen met betrekking tot werkgelegenheid na één jaar.